Ik vind wedstrijden springen superleuk, maar wanneer ik moet presteren zoals bij een NK heb ik daar nog wel eens moeite mee. Gelukkig lukt het meestal wel. Bij de NK Meerkamp was al gebleken dat ik superfit was. Dat ik me goed voelde in de aanloop naar de NK Senioren was du ook niet zo heel raar. Ik had een klein beetje last van mijn knie, maar met een goede warming-up wist ik dat dat wel goed zou komen. Daarom verlengde ik mijn warming-up en deed wat extra sprongen om zeker te weten dat alles oké zou zijn. Ik wist van te voren dat ik waarschijnlijk samen met Nils Mulder als laatste zou beginnen aan de wedstrijd en besloot veilig te starten op 5m10 om in ieder geval een hoogte te hebben. Dat ging reuze gemakkelijk en in een keer. Een opluchting na het mislukte springen tijdens het NK Meerkamp. Met een zwaardere stok en een half voetje naar achteren mocht 5m30 ook geen probleem zijn. De lat vloog er in de eerste poging af, maar dat kwam doordat de stok te licht was. Met een zwaardere stok zou het zeker lukken. Bij de tweede poging leek alles goed te gaan Goede afzet, goede insteek, goede inrol en toen BAM!: de stok brak in drieën. Dan gaat alles heel snel. Gelukkig landde ik mooi op de mat met een salto. Ik dacht even: dit was de mijn NK. Maar als je je stuk breekt mag je je poging opnieuw doen. Ik besloot de palen wat naar achteren te zetten en met de lichtere stok nogmaals een poging te doen. En zo sprong ik binnen vier minuten na het breken van mijn stok alsnog 5.30. Nils slaagde er niet in zijn openingshoogte van 5m30 te halen en dus was ik met drie sprongen Nederlands kampioen. Ik ging wel door op 5m50, maar dat werd helemaal niets. Ik ging teveel nadenken over het breken van mijn stok, terwijl je wel weer zwaarder moet springen. Dat werkte niet. Toch jammer, want als de stok niet gebroken was, dan had ik wel eens heel hoog kunnen springen.